Geen bezoek op De Betuwehof

Gisteren kreeg ik het bericht, dat we geen bezoek meer mochten ontvangen en toen ik vanmorgen wakker werd, of ik kan beter zeggen : vannacht, want het was nog geen drie uur, dacht ik, zaterdag en dan geen bezoek, saaaai, geen kinderen, geen kleinkinderen, de hele dag niet............. Maar ja, het is een goede regeling , geen bezoek is ook wel weer te overkomen en ik dacht, dan ga ik gewoon schrijven , kan ik gelijk de gedachte wegduwen over de uitslag, die ik volgende week hoop te krijgen van het ziekenhuis. Het coronavirus beheerst het wereldgebeuren, de appjes stromen binnen, foto's van lege schappen in de winkels, overleg is er overal, zijn er zondag kerkdiensten, of geen kerkdiensten, dochter wordt naar huis gestuurd, krijg ik binnen, ja, van haar werk dan, net als vele andere Nederlanders moet ze thuis werken, misschien bevalt het iedereen zo goed, dat ze niet anders meer willen, is gelijk het fileprobleem opgelost. Zo word ik goed op de hoogte gehouden van het rondwaaiende virus, niemand praat meer over storm Dennis (de andere stormnamen ben ik vergeten), maar ik krijg het nieuws van appende familieleden. Zelf volg ik het nieuws al lang niet meer, weet niet eens of Trump nog president van Amerika is, het zal best wel, dat is zo´n taaie rakker, die zal de touwtjes nog wel in zijn presidentiële handen hebben. Sinds kort weet ik ook dat onze koning een baard heeft, nadat ik een foto van hem doorgestuurd kreeg, staat goed vind ik, het jongensachtige is weg, een man is het nu, een aardige man trouwens, ik heb er nog nooit een kopje koffie mee gedronken, maar dat hij een aardige vriendelijke man is, dat geloof ik zeker. Ik zeg wel : KOPJE koffie, maar ik denk, dat Maxima tegenwoordig ook gewoon mokken in het keukenkastje heeft staan, dat heeft toch iedereen. Ja, vroeger had ik nog kopjes en schotels in ons keukenkastje, maar de kopjes vielen vaak aan diggelen op de keukenvloer en de stapel schotels werd steeds hoger, een beetje scheef door de vele soorten en maten, maar weggooien zomaar, nee hoor, netjes in het hoekje van het kastje werden ze bewaard , maar werd de stapel te hoog en ging het een beetje op de toren van Pisa lijken, dan werden de oudjes eindelijk toch maar weggegooid en met weemoed liet ik ze na jaren trouwe dienst in de prullenbak glijden. Ik ben wel ver afgedwaald met schrijven. Ik was dus vroeg wakker en heb een paar uur aan de webshop gewerkt. Mijn zus Marga heeft nu een poosje de regie in handen van de kaartenhandel, wat haar wel toevertrouwd is. Samen met haar dochter Heleen hebben ze alle kaarten, waarvan er nog heel veel geplakt moesten worden, want ik kan het niet laten om steeds nieuwe foto's te bestellen, netjes op volgorde in een kastje gezet. Mijn zus is echt onvermoeibaar en stuurde me steeds de kaarten door, die nog niet op de webshop staan, zodoende hield ze mij ook aan het werk. Ik heb al een keer een berichtje gestuurd : Rustig blijven Pietje, maar ze is niet te stuiten, ze heeft energie voor tien. Gisteravond verscheen de ene na de andere foto op het scherm van de computer en maande ze mij : Staat niet op de webshop, zus! Tja, dat heb ik dus vannacht gedaan, want als ik eenmaal wakker ben, kan ik niet meer in slaap komen, tenminste in de morgenstond, net voor ze mij gaan verzorgen, val ik soms weer in slaap. Dat was vanmorgen ook het geval en dan word ik heel langzaam wakker van het gestommel van twee zusters, die alles klaar leggen voor de verzorging. Maar ik was vanmorgen zo taai, kon de ogen niet open krijgen en een ogenblik dacht ik, ga allebei maar een poosje op het dak zitten , maar dat was geen aardige gedachte van mij :-) och, het zijn van die beste meiden , die mij verzorgen. Ze begrepen wel dat ik nog een beetje soezerig was en deden rustig hun werk, geen bezoek vandaag, maar ik heb altijd lieve mensen om me heen.