November

Het is november, het is maandag en ik heb griep.......... Tja, het heerst, wordt er gezegd, in Opheusden zeggen ze dan : "Het hur bij de tijd van ´t jaor". Voor mij verandert er niet zoveel, want ik lig toch bijna altijd op bed, maar fijn is de hoofdpijn, keelpijn en spierpijn niet. De nachtzuster heeft het druk gehad met me, de slaappil heeft maar twee uurtjes zijn werking gedaan, veel slijm in de longen, dus veel hoesten met de hoestmachine, geduldig verwisselde ze de ene hoestslang na de andere aan het apparaat, een paar keer heeft ze de canule verwisseld, want daar blijft het slijm vaak vastzitten en een strepsel had ze opgelost in water, zodat ze met een swab (stokje met een sponsje) bij mij het opgeloste goedje door de mond kon halen. Ik kan niet meer slikken, maar het spul zakt toch wel naar de plek, waar het wezen moet en waar het dan ook verlichting gaf. De verzorging is hier bijzonder, kan niet anders zeggen. Toen ze dan ook het dekbed nog eens goed instopte bij de schouders, voelde ik me weer het kind van vroeger, dat thuis ziek op bed lag en door moeder werd verzorgd, die de hele dag trap op, trap af liep, die de bak voor me hield, als je moest overgeven, ondertussen mijn bezwete hoofdje ondersteunde met haar hand, je nog eens extra toestopte, een schone handdoek naast je op het kussen legde, dan weer gauw verder ging met het vele werk, dat er altijd was in een groot gezin. In de loop van de dag knapte je op en vond je het stiekem wel gezellig thuis en je broers en zussen naar school. En als je het kopje thee met het theebeschuitje, (oh, wat was dat lekker) binnenhield, was je weer een hele piet. Na een poosje vroeg moeder, zal ik wat ´piepers´voor je bakken, want je moet toch weer wat eten, keind! Nou, dat keind lustte dat wel, aardappelen, gebakken in roomboter, dat hoorde zo, meende mijn vader, dat is goed voor een zieke! De eerste stukjes gebakken ´piepers´ waren het lekkerste, wat kon je daar van genieten.............. Daarna kroop je weer heerlijk onder de dekens, de anderen kwamen uit school, slaan van deuren, praten, gegiechel, maar dan hoorde je vader thuis komen van z´n werk, die ik aan moeder hoorde vragen : " hoe geet met Jenneke" (mijn vader noemde me nooit Janneke, maar steevast Jenneke), dan kwam vader bij je kijken, vroeg, hoe je je voelde, zette het raam op een kiertje, "voor frisse lucht" zei hij dan en "blijf nog maar lekker onder de wol"............. Aan die dingen moest ik denken, toen ik vannacht werd verzorgd door de nachtzuster!